Blootstelling aan microplastics kan leiden tot dementie-achtige symptomen

Luister naar dit artikel

Microplastics zijn een van de meest wijdverspreide verontreinigende stoffen ter wereld geworden en vervuilen de lucht, het water en zelfs onze voedselbronnen. Hoewel de schadelijke effecten van deze kleine deeltjes op het leven in zee algemeen worden erkend, blijft de impact op zoogdieren, inclusief de mens, grotendeels onbekend. Uit een alarmerend onderzoek van wetenschappers van de Universiteit van Rhode Island (URI) is gebleken dat blootstelling aan microplastics kan leiden tot neurologische gedragsveranderingen, waaronder dementie-achtige symptomen.

Onderzoekers bestudeerden de effecten van microplastics op het gedrag, de immuunrespons en de weefselophoping bij muizen. Hun ontdekkingen waren zorgwekkend.

“Uit huidig onderzoek blijkt dat deze microplastics door het hele milieu worden getransporteerd en zich kunnen ophopen in menselijke weefsels; onderzoek naar de gezondheidseffecten van microplastics, vooral bij zoogdieren, is echter nog steeds zeer beperkt”, zegt studieauteur Jaime Ross, assistent-professor in de biomedische en farmaceutische wetenschappen aan het Ryan Institute for Neuroscience en het URI College of Pharmacy, aan een universiteit. uitgave. “Dit heeft ertoe geleid dat onze groep de biologische en cognitieve gevolgen van blootstelling aan microplastics heeft onderzocht.”

Drie weken lang gaf het team muizen drinkwater doordrenkt met microplastics. Ze vonden gedrag dat doet denken aan menselijke dementie, vooral bij oudere muizen. Bovendien vertoonden deze muizen merkbare veranderingen in immuunmarkers in hun lever- en hersenweefsel.

“Voor ons was dit opvallend. Dit waren geen hoge doses microplastics, maar in slechts korte tijd zagen we deze veranderingen”, merkt Ross op. “Niemand begrijpt echt de levenscyclus van deze microplastics in het lichaam, dus een deel van wat we willen behandelen is de vraag wat er gebeurt als je ouder wordt. Bent u vatbaarder voor systemische ontstekingen door deze microplastics naarmate u ouder wordt? Kan uw lichaam ze net zo gemakkelijk kwijtraken? Reageren jouw cellen anders op deze gifstoffen?”

Het onderzoek stopte niet bij gedrag. URI-wetenschappers ontleedden belangrijke organen zoals de hersenen, het hart, de lever en de longen. Ze ontdekten dat microplastics elk orgaan waren binnengedrongen, zelfs de organen die tegen dergelijke deeltjes beschermd moesten worden, en aanwezig waren in lichaamsafval.

“Gezien het feit dat in dit onderzoek de microplastics oraal via drinkwater werden toegediend, was detectie in weefsels zoals het maag-darmkanaal, dat een belangrijk onderdeel is van het spijsverteringsstelsel, of in de lever en de nieren altijd waarschijnlijk”, legt Ross uit. “De detectie van microplastics in weefsels zoals het hart en de longen suggereert echter dat de microplastics verder gaan dan het spijsverteringsstelsel en waarschijnlijk een systemische circulatie ondergaan. De hersenbloedbarrière zou zeer moeilijk te doordringen zijn. Het is een beschermingsmechanisme tegen virussen en bacteriën, maar toch konden deze deeltjes daar binnendringen. Het zat eigenlijk diep in het hersenweefsel.”

Een andere cruciale ontdekking was de achteruitgang van een essentieel herseneiwit genaamd GFAP.

“Een afname van GFAP is in verband gebracht met vroege stadia van sommige neurodegeneratieve ziekten, waaronder muismodellen van de ziekte van Alzheimer, en met depressie”, zegt Ross. “We waren zeer verrast toen we zagen dat de microplastics een veranderde GFAP-signalering konden veroorzaken.”

Ross merkte op: “Een afname van GFAP is in verband gebracht met vroege stadia van sommige neurodegeneratieve ziekten, waaronder muismodellen van de ziekte van Alzheimer, evenals met depressie.”

De studie is gepubliceerd in het International Journal of Molecular Science.