DNA-reparatie beschadigd door blootstelling aan kankerverwekkende huishoudelijke producten

Luister naar dit artikel

Als u niet waar mogelijk de voorkeur geeft aan organische, chemicaliënvrije producten voor persoonlijke verzorging of natuurlijke oplossingen, verhoogt u (eerlijk gezegd) waarschijnlijk uw risico op het krijgen van kanker. Nieuw onderzoek heeft het verband aangetoond tussen giftige chemicaliën, aldehyden genaamd, de vernietiging van DNA-reparatiemechanismen en een hoger risico op kanker vanwege hun effecten op cellulair niveau.

Aldehyden zijn bekende kankerverwekkende stoffen die steeds meer voorkomen in onze moderne leefomgeving. Ze zitten niet alleen in allerlei bouwmaterialen en huishoudelijke producten, maar ook in veel consumentenproducten, zoals cosmetica, shampoos, conditioners en bodylotions.

Giftige chemicaliën uit de omgeving, zoals aldehyden, belemmeren het DNA-herstel en veroorzaken de groei van kankercellen
De cellen zijn het meest kwetsbaar voor kanker en andere ziekten tijdens het celdelingsproces. Het lichaam beschikt over een afweersysteem om cellen te beschermen en schade onmiddellijk te herstellen zodra deze zich voordoet; De aanwezigheid van giftige chemicaliën uit onze omgeving kan dit verjongingsproces echter dramatisch belemmeren.

Aldehyden en vele andere stoffen, zoals kleurstoffen voor levensmiddelen, belemmeren het DNA-herstelproces, dat essentieel is voor de cellulaire gezondheid en de algehele gezondheid. Het is met name bekend dat aldehyden het eiwit BRCA2 afbreken, dat normaal gesproken tumoronderdrukkende eigenschappen heeft. Zonder dit kunnen kankertumoren sneller groeien en zich vermenigvuldigen.

Problemen met het BRCA2-gen, aangetroffen bij 1 op de 100 mensen, vergroten de kwetsbaarheid voor giftige chemicaliën

In een onderzoek van de Cancer Unit van de University of Cambridge Medical Research Council werden zowel genetisch gemanipuleerde menselijke cellen als cellen met een defect BRCA2 gebruikt om te identificeren hoe blootstelling aan aldehyde kanker kan veroorzaken.

Terwijl ze naar de celactiviteit keken, ontdekten de onderzoekers dat blootstelling aan deze giftige chemicaliën tot gevolg had dat er genomische instabiliteit ontstond en tegelijkertijd de BRCA2-activiteit werd uitgeput. Bovendien zijn degenen met een defect BRCA2-gen al gevoeliger voor kanker, en blootstelling aan aldehyden verergert het probleem alleen maar.

Eiwitniveaus worden in wezen verlaagd tot onder wat nodig is voor DNA-herstel, waardoor de weg wordt vrijgemaakt voor mutaties, kankervorming en tumorgroei. Ongeveer 1 op de 100 mensen wordt ervan verdacht drager te zijn van een defect BRCA2-gen.

Vermijd giftige chemicaliën in producten voor persoonlijke verzorging, voedingsmiddelen en huishoudelijke artikelen

Aldehyden zitten in de lucht die we inademen, uit uitlaatgassen van auto’s en sigarettenrook. Ze zitten zelfs in sommige voedingsmiddelen die we eten, vooral verwerkte en gefrituurde selecties. Aldehyden zijn ook een van de bijproducten die in het lichaam achterblijven na het nuttigen van alcohol.

Vanwege hun negatieve effecten en de manier waarop ze DNA-reparatie belemmeren, moeten deze giftige chemicaliën zoveel mogelijk worden vermeden. Te veel blootstelling aan aldehyden kan de weg vrijmaken voor het krijgen van kanker.

Wat kan je doen? De beste ‘eerste stap’ is om veel bewuster om te gaan met elke aankoop die je doet. Onderschat nooit de kracht van het nemen van goede aankoopbeslissingen in de supermarkt of zelfs grotere beslissingen over het bouwen en inrichten van uw huis.

Kort gezegd: u KUNT uw blootstelling aan aldehyden en giftige chemicaliën aanzienlijk minimaliseren door middel van uw levensstijl, productkeuzes en voedingsgewoonten. Geef waar mogelijk de voorkeur aan milieuvriendelijke, natuurlijke, organische schoonmaak- en persoonlijke verzorgingsproducten.

Eet – zoveel mogelijk – een gezond (biologisch, lokaal geteeld) dieet met veel antioxidanten afkomstig van biologisch fruit, groenten en voedingssupplementen boordevol vitamine C, quercetine en alfaliponzuur. (om er een paar te noemen)

Bronnen: NIH.gov, ScienceDaily.com