Nieuwe studie koppelt beginnende colorectale kanker aan antibioticagebruik bij kinderen

Luister naar dit artikel

Er bestaat begrijpelijkerwijs enige bezorgdheid over het feit dat er te veel antibiotica worden voorgeschreven, vooral in de kindertijd. Alles, van vermoedelijke keelontsteking tot acne, wordt behandeld met antibiotica, zelfs als dit niet noodzakelijkerwijs de beste handelwijze is. Dit heeft wereldwijd geleid tot een toename van het aantal antibioticaresistente bacteriën.

Maar een onderzoek uit Groot-Brittannië voegt nog een extra laag potentieel risico toe waar we ons zorgen over moeten maken: een verband tussen herhaaldelijk antibioticagebruik tijdens de kindertijd en adolescentie en beginnende colorectale kanker. En vanuit een holistisch perspectief zou dit logisch zijn… omdat bekend is dat het overmatig gebruik van antibiotica het risico op spijsverteringsproblemen vergroot.

Deze studie biedt een interessante kijk op een potentiële oorzakelijke factor, dus laten we eens kijken of deze provocerende hypothese enige waarde heeft.

Overmatig gebruik van antibiotica: een groeiende zorg voor de gezondheid van kinderen

Antibiotica worden onmiskenbaar overmatig gebruikt, niet alleen bij kinderen, maar in de hele bevolking. Vaak kan een bezoek aan de arts voor sinusproblemen resulteren in een onnodig recept voor antibiotica, zelfs als gevallen van sinusitis overwegend viraal zijn. Hoewel antibiotica levensreddend zijn geweest, heeft het overmatig voorschrijven ervan geleid tot een aanhoudende bedreiging: bacteriële resistentie.

Antibiotica maken echter geen onderscheid in hun vernietigingspad, inclusief de nuttige bacteriën in uw darmmicrobioom, die centraal staan in de hypothese van deze studie. Herhaalde antibioticakuren bij kinderen kunnen de goede bacteriën uitputten, waardoor een gunstige omgeving ontstaat waarin schadelijke bacteriën zich permanent kunnen vestigen. Deze verandering in het darmmicrobioom is in verband gebracht met aandoeningen zoals depressie, angst, PDS en obesitas. Nog verontrustender is dat het mogelijk ook een rol speelt bij het vroege ontstaan van colorectale kanker.

Hoe het onderzoek is uitgevoerd

Voor het onderzoek werd gebruik gemaakt van de uitgebreide bronnen van de biobank van het Verenigd Koninkrijk, een opslagplaats met gezondheidsdossiers van meer dan 500.000 personen. Om de nauwkeurigheid te garanderen, hebben de onderzoekers hun focus beperkt tot personen in de leeftijdscategorie van 20 tot 55 jaar die aan specifieke criteria voldeden. Er werden uitsluitingen gemaakt voor mensen die niet van Europese afkomst waren, voor personen die eerder met verschillende soorten kanker waren gediagnosticeerd en voor gevallen van colorectale kanker met vroege aanvang die zich vóór de leeftijd van 19 jaar voordeden.

Om dieper in te gaan, hebben de onderzoekers het geselecteerde cohort onderzocht op genetische markers die verband houden met de predispositie voor colorectale kanker en de familiale geschiedenis. Colorectale kanker wordt beïnvloed door verschillende allelen die ofwel een vroeg begin aangeven, ofwel de gevoeligheid verhogen.

Vervolgens werden de deelnemersgegevens op basis van genetische markers in deze verschillende groepen ingedeeld. Elke groep werd vervolgens onderworpen aan een nauwgezette beoordeling van hun geschiedenis van recidiverend antibioticagebruik in de kindertijd.

Verhoogt het antibioticagebruik bij kinderen het risico op darmkanker?

De resultaten van het onderzoek gaven aan dat antibioticagebruik in de kindertijd een potentiële risicofactor is voor beginnende colorectale kanker in alle opzichten, hoewel het grootste risico zich voordoet in groepen met een genetische aanleg voor darmkanker.

Het is belangrijk op te merken dat een correlatie niet duidt op een oorzakelijk verband, en dat het mogelijk is dat antibioticagebruik een aanvulling is op een andere veelvoorkomende risicofactor tijdens de jeugd. Het is ook belangrijk op te merken dat het grootste verband tussen antibioticagebruik in de kindertijd en beginnende colorectale kanker bestaat bij mensen die al een aanzienlijk hoger risico op darmkanker hebben. Vooral bij deze groep was het verhoogde risico tussen de 33 en 135% groter, wat significant is.

Risicofactoren voor darmkanker verminderen

Genetica wijst er niet noodzakelijkerwijs op dat u zeker kanker zult krijgen. Uw DNA kan u vatbaar maken voor kanker, maar er moeten omgevingsfactoren zijn die deze omschakeling in gang zetten, zoals aanhoudende ontstekingen, zwaarlijvigheid, roken of alcoholgebruik.

Een van de beste dingen die u kunt doen om uw risico op welke vorm van kanker dan ook te verminderen, is biologisch eten; oefening; vermijd roken en alcohol en werk aan het oplossen van emotionele trauma’s.

Een goede nachtrust in volledige duisternis is ook essentieel om het risico op kanker te verminderen.

Voor kinderen: voer een grondig gesprek met hun arts om te bepalen of antibiotica daadwerkelijk nodig zijn, in plaats van erop te vertrouwen als eerstelijnsbehandeling wanneer uw kind ziek wordt.

Uw risicofactoren heeft u grotendeels onder controle, ongeacht uw DNA, dus een gezond leven leiden kan uw risico op kanker dramatisch verminderen. De macht ligt letterlijk in uw handen. Neem goede beslissingen en u zult de vruchten plukken van een gezonder leven.

Bronnen: Onlinelibrary.wiley.com, Childrenshealthdefense.org