Uit onderzoek is gebleken dat 81% van de door tandartsen voorgeschreven antibiotica volstrekt overbodig is

Luister naar dit artikel

Tandartsen behoren tot enkele van de grootste voorschrijvers van antibiotica in de Verenigde Staten, goed voor ongeveer 10 procent van alle antibiotica-recepten. Een recent onderzoek meldt echter dat maar liefst 81 procent van de door tandartsen voorgeschreven antibiotica onnodig is.

De studie, geleid door Katie Suda, universitair hoofddocent van apotheeksystemen, resultaten en beleid aan het UIC College of Pharmacy, waarschuwt dat deze praktijk van het voorschrijven van onnodige antibiotica aan patiënten een aantal risico’s met zich meebrengt. Het draagt ook bij aan het probleem van antibioticaresistentie – een fenomeen waarbij bacteriën na verloop van tijd resistentie tegen de geneesmiddelen ontwikkelen.

Tandartsen schrijven meer antibiotica voor dan nodig

Om hun gegevens te verkrijgen, gebruikten de onderzoekers Truven Health Analytics, een nationale database voor gezondheidsclaims van IBM, waar ze keken naar tandheelkundige bezoeken die plaatsvonden tussen 2011 en 2015. Ze vergeleken antibioticavoorschriften die waren verstrekt vóór 168.420 tandheelkundige bezoeken aan het aantal hoge- risico hartpatiënten. De laatste zijn de enige patiënten die volgens nationale richtlijnen worden aanbevolen voor antibiotica voorafgaand aan een tandheelkundige procedure.

“Het gebruik van preventieve antibiotica bij deze patiënten stelt hen bloot aan de risico’s die gepaard gaan met het gebruik van antibiotica – bijvoorbeeld het verhogen van bacteriële resistentie en infecties – wanneer het bewijsmateriaal dat is gebruikt om de richtlijnen te ontwikkelen suggereert dat de risico’s opwegen tegen de voordelen bij de meeste patiënten,” zei Suda .

De onderzoekers bekeken ook hoe de tandartsen antibiotica op geografische basis voorschreven. Met behulp van de verzamelde gegevens ontdekten ze dat meer onnodige recepten plaatsvonden in de West-Amerikaanse 11.601 van de 13.735 of 85 procent van alle in het Westen geschreven recepten, waren niet in overeenstemming met nationale richtlijnen. Wat andere regio’s betreft, was 78 procent van de voorschriften in het noordoosten, 83 procent van die in het Midwesten en 80 procent van die in het Zuiden niet synchroon. Ondertussen werd 82 procent van de door tandartsen in stedelijke centra geschreven recepten onnodig geacht, terwijl plattelandsgebieden op de voet volgden met 79 procent.

Alarmerend was echter het feit dat clindamycine het meest voorgeschreven medicijn was, meestal voor gewrichtsimplantaten. Clindamycine wordt geassocieerd met een hoger risico op het ontwikkelen van infecties met Clostridium difficile (C. difficile) in vergelijking met andere antibiotica. C. difficile is een bacterie die de darmen kan infecteren en diarree kan veroorzaken. Deze bacterie infecteert meestal mensen die recent een antibioticabehandeling hebben ondergaan. C. difficile infecties vereisen meestal een andere antibioticakuur om volledig te worden behandeld.

De resultaten van het onderzoek hebben geleid tot oproepen voor tandartsen om de manier waarop zij antibiotica voorschrijven te veranderen.

“Tandheelkundige zorgverleners zijn zeer attent wanneer ze zorgplannen voor hun patiënten ontwikkelen en er zijn veel factoren die de aanbevelingen van tandartsen beïnvloeden”, aldus Susan Rowan van het UIC College of Dentistry. “Maar deze studie toont aan dat tandartsen de mogelijkheid hebben om indien nodig opnieuw te evalueren. Ik vind dat tandartsen dit onderzoek, dat als eerste preventief antibioticum voorschrijven voor tandheelkundige ingrepen, als een krachtige oproep tot actie moeten beschouwen, niet als een terechtwijzing. ”

Tandartsen hebben patiënten eerder in gevaar gebracht

Deze onnodige antibiotica zijn slechts het laatste risico dat tandheelkundige zorgverleners met hun patiënten hebben genomen. Daarvoor kwam een rapport uit over de gevaren van het zilveren amalgaam dat tandartsen gebruiken voor het vullen van holtes.

Ondanks de naam bevatten deze vullingen eigenlijk elementair kwik en geen zilver. Het is bekend dat kwikvergiftiging jeuk, perifere neuropathie, huidverkleuring, peeling en formatie veroorzaakt, een aandoening waarbij de patiënt het gevoel krijgt dat insecten onder hun huid kruipen.

Terugkomend op antibiotica bestaan er een aantal natuurlijke voedingsmiddelen die kunnen worden gebruikt om infecties te behandelen. Een van de meest veelbelovende hiervan is vlierbes. Van fytochemicaliën in vlierbessen is aangetoond dat ze cellen beschermen tegen aanvallen, niet alleen tegen het griepvirus, maar ook tegen het Wuhan-coronavirus.

Bronnen:

Today.UIC.edu

Today.OregonState.edu