Is kanker een oud overlevingsmechanisme dat blootgelegd wordt?

Is kanker een oud overlevingsmechanisme dat blootgelegd wordt?

Luister naar dit artikel

Vanaf het moment dat Richard Nixon in 1971 de oorlog verklaarde aan kanker d.m.v. het tekenen van de National Cancer Act is er meer dan honderd miljard dollar door de Amerikaanse regering uitgegeven aan onderzoek en medicijnontwikkeling in een poging om de ziekte uit te roeien. Nog eens biljoenen meer zijn uitgegeven door de kankerpatiënten zelf, maar alles met teleurstellende resultaten.


Steun Health Bytes: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en de leugens aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden. Klik hier om te Doneren


Zelfs na vier decennia van uitgebreide conventionele (chirurgie en chemo) en nucleaire (radiotherapie) oorlogvoering zal bijna 1 op elke 4 Amerikanen in hun leven met de ziekte worden gediagnosticeerd. Kan deze enorme mislukking weerspiegelen hoeveel misvatting er bestaat rond deze ziekte en hoe verkeerd onze pogingen zijn om het te voorkomen en te behandelen?

De tijd is gekomen om het idee dat kanker iets slechts is wat het lichaam overkomt te verschuiven naar iets dat het lichaam doet om te overleven wanneer het wordt geconfronteerd met een giftig en van voedingsstoffen verstoken milieu. Alleen dan zullen we het mysterie ontrafelen achter de kolossale mislukking van het conventionele medische systeem en waarom de “oorlog tegen kanker” alleen maar succesvol kan zijn wanneer we onze vijand met meer compassie en begrip omarmen, in plaats van hem (en onszelf) naar de bliksem te helpen.

Ongecontroleerde DNA-mutaties of juist niet?

Gedurende de laatste halve eeuw verschafte de “Mutatie-Theorie” de heersende verklaring voor de oorzaak van de meeste kankersoorten, waarbij, zoals het verhaal gaat, opeenvolgende mutaties in het DNA binnen de kern van onze cellen leiden tot het “doordraaien” ervan.

Hun “idiote” gedrag is het resultaat van meerdere gebeurtenissen die destructief zijn voor de intelligente code binnen het cel-DNA, die ze normaal gesproken juist laat handelen op een manier die ‘beschaafd’ is in relatie tot het grotere lichamelijke geheel.

In deze visie klonen deze rebelse cellen zich onregelmatig, waarbij ze zichzelf verder verspreiden op hun karakteristieke kankergerelateerde wijze (kanker = Grieks voor “krab“). Ongeveer hetzelfde als de karakteristieken van een besmettelijk proces binnen een organisme dat uiteindelijk essentiële processen verstoort, resulterend in ziekelijkheid en dood. Eén essay vat deze visie als volgt samen:

  1. Kanker ontstaat vanuit één enkele somatische cel die meerdere DNA-mutaties doorgemaakt heeft.
  2. De standaardtoestand van celvermeerdering in (dierlijk) leven met volledig gedifferentieerde weefsels is rust.
  3. Kanker is een ziekte van celdeling, veroorzaakt door mutaties in genen die de deling en de celcyclus controleren.

 

Kankercellen zijn juist goed georganiseerd

Het probleem met deze visie is dat inmiddels meer dan 100 kankerbevorderende genen (oncogenen) diep in ons genoom zijn ontdekt – niet echt een bijproduct van toevallige mutatie binnen individuele cellen dus. Het is heel goed mogelijk dat celdeling de standaardtoestand van alle cellen is, en veel van het gedrag van gezonde, goed gedifferentieerde cellen in hogere dieren kan dan een regulerende en onderdrukkende bedekking van een veel ouder programma zijn.

Dit programma wordt blootgelegd tijdens carcinogenese. Kanker kan derhalve een “evolutionaire terugslag” zijn naar een tijd voordat we meercellige organismen waren, toen er een meer rudimentair soort samenwerking tussen cellen bestond (i.e. tumor), hetgeen hen in staat stelde te overleven in een dramatisch anders en wellicht veel vijandiger milieu.

Kankercellen zijn in feite verrassend goed gecoördineerd voor cellen die worden verondersteld het resultaat te zijn van puur willekeurige mutatie. Ze zijn in staat om hun eigen bloedtoevoer te bouwen (angiogenese), kunnen zichzelf beschermen door kanker-onderdrukkende genen stil te leggen, scheiden bijtende enzymen uit om zich vrijelijk door het lichaam te kunnen bewegen, veranderen hun metabolisme om in zuurstofarme en zure milieus te overleven, en kunnen de eiwitten die aan hun eigen oppervlakte als receptor dienen, verwijderen om aan detectie door witte bloedcellen te ontkomen.

Zelfs na decennia van onderzoek is de precieze werking van DNA nog steeds grotendeels een mysterie

Een programma uit de oersoep

Deze complexe gedragingen, die het soort samenwerking tussen cellen omvatten die de definitie vormen van veelcellig gedrag (oftewel dierlijk leven), roepen vragen op over de visie dat mutatie binnen “schurkencellen” de primaire oorzaak is van kanker. Wat als kanker de blootlegging van een ouder overlevingsprogramma binnen de cel is, geactiveerd als allerlaatste poging om een toenemend vijandig lichamelijk milieu, verzadigd met carcinogene en immunotoxische stoffen, te overleven?

Er is meer dan genoeg bewijs om deze visie te ondersteunen. Bijvoorbeeld, in het pre-veelcellige tijdperk, aan de basis van de “Boom des Levens”, was de geprogrammeerde celdood (apoptose) – een vorm van cel-zelfmoord die noodzakelijk is om zeer gedifferentieerde weefsels binnen complexe veelcellige organismen te produceren, nog niet ontwikkeld; vooral aangezien het pure overleven in een vijandig milieu het selecteren van kenmerken die zich juist tegen celdood verzetten zal hebben begunstigd. Oftewel immortalisatie, hetgeen karakteristiek is voor kankercellen. Het onvermogen van kankercellen om apoptose te ondergaan is een indicatie dat de cel informatie haalt uit een genetische gereedschapskist die geassocieerd is met een oudere cellulaire incarnatie…

Een tumor als laatste redmiddel voor het lichaam

Met andere woorden, kanker is niet een soort voorgeprogrammeerde genen-tijdbom die in ons afgaat, maar eerder het logische resultaat van decennialange shock/beschadiging/aanpassing van cellen aan milieuvergiftiging, gebrek aan voedingsstoffen en psycho-spirituele en/of emotionele stress. Deze cellen hebben geleerd om het voortdurende misbruik te overleven, en zijn in de overlevingsmodus gegaan, die egocentrisch, hyper-vermeerderend (voortdurende zelfreparatie en replicatie) en agressief (metastatisch) is.

In plaats van een monolithische “ziekte” is het zinvoller om kanker te beschouwen als een symptoom van een lichamelijk milieu dat van slag is geraakt; m.a.w. het milieu van de cel is onleefbaar geworden voor een normale celfunctie, en om te overleven ondergaat de cel grondige genetische veranderingen die bekend staan als het typische karakter (fenotype) van een kankercel.

Dit “ecologische” standpunt plaatst de aandacht terug naar de te voorkomen en behandelbare oorzaken van de aandoening, in plaats van het vage en gedateerde concept van “defecte genen” die buiten ons vermogen liggen om rechtsreeks invloed op uit te oefenen. Het verklaart ook waarom het ‘ziekteproces’ een inherent logische en zelfs helende impuls lijkt te verhullen die feitelijk een poging is van het lichaam om balans te vinden en te overleven in ongebalanceerde en gevaarlijke omstandigheden.

Steeds meer voorstanders van deze benadering

Nieuwe ontdekkingen die o.a. gepubliceerd zijn in het wetenschappelijk tijdschrift “Physical Biology” en door het Amerikaans Nationaal Centrum voor Biotechnologische Informatie ondersteunen deze nieuwe manier van kijken naar kanker:

“De genen van cellulaire samenwerking die zich ongeveer een miljard jaar geleden hebben ontwikkeld tot veelcelligheid, zijn dezelfde genen die haperen en kanker ontwikkelen. Wij veronderstellen dat kanker eenatavistische conditie is die verschijnt wanneer een genetische of epi-genetische storing een oude “gereedschapskist” van eerdere aanpassingen opent, die de dominantie van een vroegere laag genen die los samenhangende kolonies van slechts gedeeltelijk gedifferentieerde cellen, gelijkend op tumoren, opnieuw instelt. Het bestaan van zo’n gereedschapskist impliceert dat de progressie van abnormale weefselgroei (neoplasma) in het gastlichaam kenmerkend verschilt van de normale Darwiniaanse evolutie.”

Deze nieuwe visie kan licht werpen op de vraag waarom chemotherapie en radiotherapie zulke bedroevende resultaten boeken. Tumoren bevatten vaak een mengeling van zowel kwaadaardige als goedaardige celpopulaties. De behandeling kan de goedaardige cellen vernietigen, waardoor de “chemo-resistente” en “bestralingsresistente” populaties vrijkomen om problemen in het lichaam van de patiënt te veroorzaken.

Vaak wordt het mislukken van de behandeling geweten aan de “behandelingsresistente” aard van de kanker, terwijl het in werkelijkheid een direct resultaat is van de inherente giftigheid en het gebrek aan effectiviteit van de gebruikte therapie.

Op dezelfde manier waarop antibiotica zoals meticilline “super-bacteriën” als MRSA (Methicilline Resistente Staphylococcus Aureus) hebben veroorzaakt, is conventionele kankertherapie vaak verantwoordelijk voor het genereren van een grotere weerstand en daaropvolgende kwaadaardigheid binnen bepaalde tumorpopulaties.

Als de transformatie van een gezonde cel naar een kankercel wordt veroorzaakt door acute en chronische blootstelling aan xenobiotische chemicaliën, evenals het tekort aan voedingsstoffen, gooit het gebruik van veel conventionele anti-kankermedicijnen feitelijk olie op het vuur. Hierdoor worden die cellen gedwongen om verder in regressie te gaan in hun voorouderlijke genetische gereedschapskist, voor een middel om de slachtpartij te overleven.

Leggen we de schuld bij de cellen om op deze manier te reageren, of erkennen we het falen van conventionele behandelingsmethoden?

Over de auteur:

Sayer Ji is de oprichter en directeur van GreenMedInfo.com en co-auteur van het boek The Cancer Killers: The Cause Is The Cure met New York Times bestseller Dr. Ben Lerner en Dr. Charles Majors. Zijn notities en research zijn gepubliceerd in het Wellbeing Journal, het Journal of Gluten Sensitivity, en verschenen op Mercola.com, NaturalNews.com, Reuters.com, GaryNull.com, Infowars.com en Care2.com.

Bron: Wake up world,

Tot Slot:

Big Pharma jaagt op websites zoals de onze en is daar zeer succesvol in. Meer dan 80% en de kennis daarin is reeds verwijderd van het web. Ook wij zijn hierop geen uitzondering en zijn om te overleven volledig afhankelijk van donaties van onze lezers. Laat de kennis over echte gezondheid niet verloren gaan! Indien u het belangrijk vindt wat wij doen overweeg dan ons te steunen met een donatie Zodat wij de praktijken van Big Pharma aan het licht kunnen blijven brengen!

Klik hier om te doneren, zodat wij ons staande kunnen houden tegen Big Pharma!

Previous Proefschrift: “Wereldgezondheidsorganisatie en farmaceutische industrie zweren samen tegen ons”
Next Stevia effectiever tegen ziekte van Lyme dan antibiotica

About author

redactie
redactie 4585 posts

De Health Bytes redactie houdt al sinds 2014 de vinger aan de pols van zowel Big Pharma als de alternatieve geneeskunde en publiceert al die zaken die men onder het tapijt probeert te vegen. Dat heeft ons 8 jaar lang aanvallen, hacks, censuur en bedreigingen opgeleverd. Dat deert ons niet en wij gaan stug door maar kunnen dat alleen met uw support! Overweeg daarom een kleine donatie zodat wij door kunnen gaan met de strijd!

You might also like

Onderzoek

Niertransplantatie zonder match tussen donor en ontvanger

Luister naar dit artikel Voor veel mensen met nierfalen is transplantatie de beste behandeling. De nier kan afkomstig zijn van een levende of overleden donor. In Nederland is de gemiddelde

Onderzoek

Chronische vermoeidheid zit niet tussen de oren

Luister naar dit artikel Het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS), vroeger ME (myalgische encefalomyelitis) genoemd, werd recent omgedoopt tot SEID, ofwel Systemic Exertion Intolerance Disease (systemische inspanningsintolerantie ziekte), maar er is nog steeds

Onderzoek

De claim ‘asymptoomloze drager’ was FICTIE: tenzij een persoon symptomen vertoont, vindt overdracht van COVID zelden plaats, blijkt uit onderzoek van de Lancet

Luister naar dit artikel Een van de meest prestigieuze medische tijdschriften ter wereld heeft een artikel gepubliceerd waaruit blijkt dat de asymptomatische overdracht van het Coronavirus (COVID-19) een mythe is