Hoe een pindakaas test de ziekte van Alzheimer kan detecteren

Luister naar dit artikel

Alzheimer is een uiterst vreselijke en slopende ziekte die veel mensen treft. Helaas heeft de ziekte van Alzheimer ook zijn tol geëist van de vrienden en familie van de persoon die de diagnose heeft, waardoor iedereen in een extreem moeilijke positie blijft. Aanpassen aan een leven met de ziekte van Alzheimer is geen gemakkelijke taak, dus in staat zijn om het vroeg op te vangen is van onschatbare waarde. Onlangs is een nieuwe methode ontwikkeld om Alzheimer in een vroeg stadium te detecteren en het is extreem eenvoudig en goedkoop. Het enige dat nodig is, is een goede pindakaas.

Pindakaas. Romig of knapperig – en oh, zo smeerbaar – maar niet bepaald je eerste gedachte in het onderzoek naar Alzheimer.

Maar het kan heel goed zijn, volgens onderzoekers van de Universiteit van Florida, die de pindakaasgeur test hebben uitgevoerd in de hoop een verband te vinden tussen het verlies van geur en de detectie van Alzheimer in een vroeg stadium.

Ze waren in staat om de test te gebruiken om de diagnose van Alzheimer te bevestigen. Maar ze zouden graag kunnen voorspellen welke patiënten de ziekte van Alzheimer gaan krijgen.

Onderzoekers van het McKnight Brain Institute Center for Smell and Taste van de Universiteit van Florida vonden dat door een eetlepel pindakaas op een liniaal te plaatsen, ze vroege stadia van de ziekte van Alzheimer konden identificeren op basis van het bestuderen van het vermogen van de proefpersonen om de geur op verschillende afstanden te detecteren.

Dit komt omdat het vermogen om te ruiken gekoppeld is aan de eerste schedelzenuw en de belemmering ervan is een van de eerste tekenen van cognitieve achteruitgang. De onderzoeker die verantwoordelijk was voor het kiezen van pindakaas, promovendus Jennifer Stamps, zei dat de notenspread een ideale keuze was, omdat het een “pure geurstof” is, wat betekent dat het alleen wordt gedetecteerd door de reukzenuw (de verzameling sensorische receptoren in je sinussen). verantwoordelijk voor het oppikken van geurtjes). Bovendien is het goedkoop en gemakkelijk toegankelijk.

Patiënten die deelnamen, kregen te horen dat ze hun ogen moesten sluiten, één neusgat moesten blokkeren en normaal moesten ademen, terwijl een arts de pindakaas langzaam één centimeter per keer op de liniaal bewoog totdat de patiënt de geur kon detecteren. De afstand werd geregistreerd en vervolgens opnieuw herhaald met behulp van het andere neusgat – na een pauze van 90 seconden.

Wat onderzoekers vonden, is eigenaardig. De reukzin in het linker neusgat was specifiek ernstig aangetast in de geteste groep die al in een vroeg stadium Alzheimer had.

Om ervoor te zorgen dat mensen de pindakaas via hun linker neusgat ruiken, moest de container gemiddeld 10 centimeter dichter bij de neus komen dan bij het rechter neusgat.

“Dit is een belangrijk onderdeel van deze studie”, zegt Dylan Wint, MD, die werkt in de Cleveland Clinic Lou Ruvo Centre for Brain Health.

“Er zijn veel studies over Alzheimer-gerelateerde hersenkrimp die begint aan de linkerkant van de hersenen, waar de temporale kwab eerst degenereert.”