Het schokkende verhaal achter goedkeuring van Aspartaam en de schadelijkheid van Aspartaam.

Luister naar dit artikel

Waarom gebruiken ze Aspartaam

Aspartaam is 200x zoeter dan suiker. Er is dus maar een kleine hoeveelheid nodig om een product zoet te maken. Minder = goedkoper.
Daarnaast voegt Aspartaam veel minder calorieën toe aan het product. Zo lijkt het product natuurlijk gezonder voor de mensen die zich met calorie inname bezig houden a.k.a. dieten.

Aspartaam is twee keer verboden geweest

De Amerikaanse “Food and Drug Administration” (FDA) heeft tot twee keer toe de kunstmatige zoetstof “Aspartaam” op een lijst van verboden ingrediënten geplaatst omdat het volgens hen een gevaarlijke stof is die ernstige schade aan de gezondheid kan toebrengen. Inmiddels is deze gevaarlijke zoetstof door interventie van hooggeplaatste personen van deze lijst afgehaald en wordt het product momenteel als zijnde ‘veilig’ wereldwijd op grote schaal verwerkt in de dranken- en voedselindustrie.
Het argument over de vraag of Aspartaam veilig is of niet speelt al voor een lange tijd. Aan de ene kant is er voldoende medisch bewijs dat ertoe zou moeten leiden dat het gebruik ervan voorkomen dient te worden, en aan de andere kant leunen we op de goedkeuring van de FDA, wat suggereert dat het product veilig is. Het is misschien verstandig om eens te kijken hoe het is gekomen dat het product als veilig werd beschouwd en dat het door de FDA geaccepteerd werd.
“GD Searle Pharmaceutical”
Het begint allemaal in het midden van de jaren 1960 met een bedrijf, genaamd “GD Searle”. Een van hun chemici maakte per toeval Aspartaam terwijl deze trachtte een medicijn te ontwikkelen tegen maagzweren. GD Searle besluit om Aspartaam te onderwerpen aan een aantal testprocedures die uiteindelijk leidden tot de goedkeuring ervan door de FDA. Niet lang daarna beginnen zich ernstige gevolgen voor de gezondheid af te tekenen en GD Searle komt zwaar onder vuur te liggen, met name over hun testpraktijken. Het is gebleken dat het proces van testen een van de belabberdste was die onderzoekers ooit hadden gezien en dat het product inderdaad zéér onveilig was voor gebruik. Aspartaam was de reden voor het eerste strafrechtelijk onderzoek naar een fabrikant en werd op zijn nummer gezet door de FDA in 1977. In 1980 verbiedt de FDA het gebruik van Aspartaam nadat drie onafhankelijk wetenschappers de zoetstof hadden bestudeerd. Deze ontdekten dat een van de belangrijkste effecten van Aspartaam op de gezondheid, het ontwikkelen van hersentumoren was. Op dit punt werd het duidelijk dat dat het niet paste om Aspartaam te gebruiken in levensmiddelen en werd het verboden. Dit duurde echter niet lang.
Donald Rumsfeld
Begin 1981 bezwoer de voormalige Amerikaanse minister van Defensie en op dat moment CEO van GD Searle, Donald Rumsfeld, dat hij alles in het werk zou stellen om Aspartaam weer goedgekeurd te krijgen. OP 21 januari 1981, de dag na Ronald Reagan’s inauguratie, ondernam GD Searle stappen om opnieuw goedkeuring van de FDA te krijgen voor het gebruik van Aspartaam. Ronald Reagan’s kersverse FDA-commissaris, Arthur Hayes Hull jr. benoemde een 5-persoons wetenschappelijke commissie die de Raad van Bestuur moest doen besluiten het onderzoek te herzien. Het duurde niet lang voor het panel om met 3 tegen 2 stemmen te besluiten dat het verbod van Aspartaam zou worden gehandhaafd. Hull besloot toen om een 6e lid te benoemen die de stemming in evenwicht moest brengen, 3-3. Hij besloot toen het evenwicht te doorbreken door Aspartaam persoonlijk goed te keuren voor gebruik. Later moest Hull de FDA verlaten onder beschuldigingen van ongepast gedrag. Hij diende korte tijd als rector in het “New York Medical College” en nam vervolgens een positie bij “Burston-Marsteller”, de belangrijkste public relations firma van zowel Monsanto als GD Searle. Sinds die tijd heeft hij nooit meer publiekelijk gesproken over Aspartaam.
Vanaf die tijd ligt Aspartaam onder vuur en wordt aangevallen door wetenschappers, artsen, apothekers, chemisch deskundigen en consumenten over het veiligheidsaspect en neurotoxische eigenschappen. Stapels uitgebreide studies zijn afgerond en tonen aan dat Aspartaam de oorzaak is van méér dan 90 ernstige gezondheidsproblemen zoals kanker, leukemie, hoofdpijn, toevallen, fibromyalgie en epilepsie, om er maar een aantal te noemen.

Waarom goedkeuring door onze Europese EFSA?

Ook hier in de EU is er sprake van belangenverstrengeling. Bij de goedkeuring zijn alleen de studies van de aspartaam industrie aan bod gekomen. De studies van de onafhankelijke wetenschappers werden afgedaan als niet relevant genoeg. Het EFSA panel accepteerde kritiekloos en opportunistisch de meeste studies die suggereerden dat aspartaam onschadelijk is, terwijl alle studies die suggereerden dat aspartaam schadelijk kan zijn volledig buiten beschouwing werd gelaten, hoewel de kwaliteit, kracht en precisie van vele studies die buiten beschouwing werden gelaten duidelijk beter waren dan die studies die het tegendeel beweerden.
Dr. Erik Millstone, Hoogleraar Wetenschapsbeleid van de Universiteit van Sussex zegt hier over;
Het EFSA-panel vond de resultaten van de enige niet- commercieel gefinancierde langdurige aspartaam voedingsstudie met knaagdieren gepubliceerd en uitgevoerd deze eeuw door de Ramazzini Stichting niet serieus en volkomen onbetrouwbaar. Daarentegen werden onderzoeken uit de jaren ’70 door, of onder contract van de commerciële sponsor van aspartaam (G.D. Searle) waarvan aangetoond was dat ze ondeskundig uitgevoerd en misleidend gerapporteerd waren, maar de EFSA behandelde ze als probleemloos betrouwbaar.
De EFSA heeft zelfs hele gedeelten van een onderzoek van de aspartaam industrie bijna letterlijk overgenomen. Zie hier het overzicht van overeenkomsten.

Belangenverstrengeling en corruptie van de voedingsindustrie

Wetenschap verliest geloofwaardigheid. Belangenverstrengeling, verdraaide onderzoeken en geheimzinnigheid ondermijnen de reputatie van de wetenschap en het onbevooroordeeld zoeken naar de waarheid”.
“Wetenschappelijke adviseurs die door de industrie worden betaald, maar die optreden als wetenschappelijke professoren getuigen regelmatig voor het congres en federale controle bureau’s en denken er niet aan om hun relatie met de industrie uit de doeken te doen. Wetenschappelijke afdelingen van openbare universiteiten sluiten miljoenen contracten af met privéondernemingen, toch worden er weinig feiten bekend over de aard van zulke overeenkomsten. Medische- en andere wetenschappelijke tijdschriften publiceren allemaal zeer regelmatig artikelen zonder zelfs maar grote belangenverstrengelingen voldoende bekend te maken.” [Collins (2000) – Directeur van het wetenschappelijk project over integriteit aan het centrum voor Wetenschap in het openbaar belang].
De wereldwijde belangenverstrengeling en corruptie van de voedingsindustrie
Op 9 januari 2003, meldde The Guardian dat zij in het bezit waren van een vertrouwelijk rapport met betrekking tot specialisten van de voedingsindustrie die de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO) en de landbouwkundige Organisatie (FAO) hadden geïnfiltreerd (Guardian 2003). Het rapport onthulde dat:
1. De voedingsindustrie wetenschappers die hun zienswijze gunstig gezind waren probeerde te plaatsen bij de WHO en FAO Commissies.
2. Ze niet regering organisaties financieel ondersteunden die waren uitgenodigd voor formele besprekingen over belangrijke onderwerpen bij de Verenigde Naties (UN).
3. Ze financierden onderzoek en politieke groepering die hun zienswijze ondersteunden.
4. Ze financierden personen die de “”anti-regelgeving ideologie” naar het publiek toe konden aanmoedigen, bij voorbeeld in krantenartikelen.
“Een door de industrie geleide organisatie, het International Life Sciences Institute (ILSI), heeft zijn specialisten en specialisaties geplaatst in het gehele spectrum van de voedings- en tabaksbeleid: bij besprekingen, bij FAO/WHO beleidscommissies over voeding en binnen de WHO, tijdschriften en technische instructies.” (Guardian 2003)
Het International Life Sciences Institute (ILSI) is een industriegroep opgericht in 1978 door Coca-Cola, Pepsi-Cola, Heinz Foundation, General Foods, Kraft Foods (eigenaar Philip Morris), en Proctor & Gamble. De fabrikanten van Aspartaam, Monsanto en Ajinomoto, hebben vertakkingen in verschillende delen van de wereld die aparte lidmaatschappen hebben van de ILSI (ILSI 2003, Guardian 2003). De ILSI financiert onderzoek naar aspartaam en andere industriële ondernemingen. De aspartaam Commissie van de ILSI is samengesteld uit de firma NutraSweet, Ajinomoto, Coca Cola, Pepsico, Royal Crown, Seven-Up en andere bedrijven van aspartaam bevattende produkten [Gordon 1987]. De producenten van aspartaam dreigden om de financiering van het ILSI onderzoek stop te zetten omdat een wetenschapper in het openbaar kritiek uitte over aspartaam (Wurtman 1987).
Regeringscommissies worden regelmatig omgekocht door bedrijven en industriële handelsorganisaties die in staat zijn om betaalde adviseurs of andere omgekochte mensen in de Commissies te krijgen. Monsanto en Ajinomoto uit Japen brachten aspartaam tussen 1980 en 1990 op de markt. Een vertrouwelijke memo die in handen kwam van GeneWatch gaf aan dat Monsanto degenen te beïnvloeden die in wetenschappelijke Commissies zitten met “wetenschappelijk bereik.”

Waarom is Aspartaam schadelijk?

Een van de belangrijkste redenen waarom aspartaam schadelijk is, komt omdat het methanol bevat. Methanol is een bekend zenuwgif, dat door de stofwisseling wordt omgezet in mierenzuur en formaline. Formaline is eveneens een zenuwgif en sinds 2003 officieel geclassificeerd als kankerverwekkend voor mensen. Het Internationaal agentschap voor kankeronderzoek (IARC) vind dat er voldoende bewijs is dat formaline kankerverwekkend is voor mensen. Het heeft dan ook de hoogste classificatie (groep 1). Formaline tast ook het erfelijk materiaal aan (DNA). De conclusie van het (IARC) was dan ook formaline in alle consumentenproducten te vervangen door een minder schadelijke stof.
De fabrikanten lieten de consument geloven, dat formaline normaal in het lichaam voorkomt en dat het zich in allerlei in de natuur voorkomende producten bevond. Wat ze echter niet vertelden was dat het in appels en tomaten zit opgeslagen in pectine, en deze stof wordt niet door de stofwisseling afgebroken, dus komt de methanol niet vrij. Deze sprookjes worden tot op de dag van vandaag gebruikt om de consument een rad voor ogen te draaien.
Dr. Woodrow Monte schrijft in zijn artikel: Methanol en formaline, “Mensen zijn gevoeliger voor methanolvergiftiging dan ieder ander levend wezen. Deze gevoeligheid kan zelfs een factor 100 groter zijn dat bij de gemiddelde laboratorium rat, met grote individuele verschillen. Er is één geval bekend waarbij iemand stierf na het gebruik van 2 theelepels methanol. Een hoeveelheid van slecht 10 ml methanol wordt geacht giftig te zijn voor mensen (.09 gm/kg).
Methanol is in feite, in praktisch alle opzichten alleen vergif voor de mens. Wat hier belangrijk is dat deze factor 100 [.09gm/kg versus 9 gm/kg] gebruikt had moeten worden om alle teratogene en toxologische gegevens af te leiden, voordat aspartaam werd toegestaan in de voedselketen, om rechtvaardig te zijn ten opzichte van diegenen die er gevoelig voor zijn. Dat is nooit gebeurd”.
Schadelijk tijdens de zwangerschap
Toekomstige moeders die dagelijks frisdranken met kunstmatige zoetstoffen drinken lopen meer risico op een vroegtijdige bevalling. EU Onderzoek bij 60.000 vrouwen toont een verband aan tussen de hoeveelheid geconsumeerde light frisdranken en een vroegtijdige geboorte.
Toekomstige moeders die dagelijks light-dranken drinken, hebben 38 procent meer kans om voor 37 weken zwangerschap te bevallen. Bij degenen die meer dan vier blikjes per dag drinken, stijgt het risico met 78 procent. Bron http://www.telegraaf.nl/vrouw/actueel/article20109954.ece

Bij de FDA gemelde bijverschijnselen

PubMed is een database met referenties (references of citations genoemd) van wetenschappelijke artikelen. PubMed is vrij toegankelijk via internet (http://www.pubmed.gov) en bestaat uit Medline en PreMedline.
Medline is een elektronisch bestand van National Library of Medicine (VS) met artikelen uit meer dan 4300 tijdschriften op het gebied van geneeskunde en verwante vakgebieden, gepubliceerd in meer dan 70 landen. De meeste artikelen komen uit Engelstalige tijdschriften. Het bestand gaat terug tot 1966 en bevat meer dan 11 miljoen artikelen.
Als je daar zoekt op Aspartame toxicity tientallen samenvattingen van onderzoeken die de giftigheid van Aspartaam bevestigen.
Bronnen:
Gewoon nieuws
Aspartaam.nl
PubMed