Glansmiddel snoep gemaakt van afscheidingsproduct boomluis

Luister naar dit artikel

Er is een bepaald ingrediënt dat snoep en pillen laat glanzen. Het gaat om het ingrediënt schellak, een chemische stof die wordt gebruikt voor houtbewerking en het vervaardigen van lakzegels.

Het is een veelgebruikt ingrediënt in medicijnen voor kinderen en bevroren voedsel. Schellak wordt gewonnen als het harsachtige afscheidingsproduct van de kleine lakschildluis (Laccifer lacca), een Aziatische boomluis.

Deze boomluis komt op diverse boomsoorten in India en omringende landen voor. De schellak wordt van de boomtakken geschraapt en gedroogd. Bij verwerking is het niet per definitie giftig, maar de alcohol waarin het opgelost wordt kan dat wel zijn. De lakschildluis creëert schellak als een beschermende tunnel op de boom.

In voedingsmiddelen is het bekend als E-904: glansmiddel. Het wordt toegepast als waxcoating bij vruchten, bonbons en suikergoed. In de farmaceutische industrie wordt het gebruikt om medicijnen maagzuur-resistent te maken en geschikt te maken voor vertraagde afgifte van de capsule-inhoud.

De Amerikaanse Voedsel en Waren Autoriteit FDA classificeert schellak als GRAS, ofwel Generally Recognize As Safe. Het wordt dus gezien als een veilige stof, alhoewel de alcohol waarin de schellak wordt opgelost wel degelijk giftig kan zijn. Schellak wordt bovendien gebruikt in shampoo, lippenstift, haarlak, kauwgom en koffiebonen. Snoepsoorten waaronder bijvoorbeeld Skittles bevatten ook schellak. Aspirines (acetylsalicylzuur) bevatten schellak om maagirritatie te voorkomen.

PVP

Een ander glansmiddel, polyvinylpyrrolidon (PVP), is oplosbaar in water en polaire solventen zoals alcoholen. Het is een polymeer dat wordt verkregen door de polymerisatie van het monomeer N-vinylpyrrolidon dat verdacht wordt kankerverwekkend te zijn. PVP is toegelaten als additief in voedingsmiddelen (E-1201) en wordt niet door het lichaam opgenomen. Ook in veel cosmetische en farmaceutische producten komt het als hulpstof voor.

De vorming van PVP werd ontdekt door de Duitse chemicus Walter Reppe en medewerkers bij I.G. Farbenindustrie (later BASF) in de dertiger jaren en in 1939 geoctrooieerd.

De voornaamste toepassingen van PVP zijn: haarlak, farmaceutische oplosbare tabletten, lijmen, coatings voor printerpapier en de inkten voor inktjetprinters en in voedingswaren dient PVP onder andere als bindmiddel of stabilisator om de voedingswaren een glanzend uiterlijk te geven. PVP was bovendien tot 2000 het basisingrediënt van de lijm in Prittstiften toen het werd vervangen door chemisch gemodificeerd zetmeel.

Polyvinylpolypyrrolidon (crospovidon, PVPP, E-1202) is een vernet PVP, dat toegepast wordt als klaarmiddel bij drankenbereiding. PVPP-poeder verdeeld in wijn, bier of sap bindt stoffen die een ongewenste geur of kleur aan de drank geven en wordt er nadien weer uitgefilterd.

Bron: Naturalnews.com