Regeringen schrappen de vrijheid van meningsuiting voor de medische professie

Luister naar dit artikel

---

*Vind je het belangrijk wat wij doen? gooi dan een euro (of ander bedrag) in de fooienpot! Alleen met jouw steun kunnen we blijven doen wat we doen!

---

Vrijheid van meningsuiting /n/: het recht om informatie, ideeën en meningen te uiten zonder overheidsbeperkingen op basis van inhoud. In haar definitie van de term voegt Britannica eraan toe dat elke beperking van spraak legitiem is “alleen als de spraak in kwestie een ‘duidelijk en aanwezig gevaar’ vormt – d.w.z. een risico of bedreiging voor de veiligheid of voor andere openbare belangen die ernstig en dreigend is. .”

Volgens de Amerikaanse grondwet kunnen Amerikanen dit recht uitoefenen (hoewel twijfelachtige inbreuken niet ongehoord zijn). Maar mensen in andere landen hebben niet altijd zoveel geluk gehad. Inderdaad, een decreet van 2021 van een Australische overheidsinstantie vormde een ontnuchterende waarschuwing voor alle Australische zorgverleners die het reguliere COVID-verhaal in twijfel durven te trekken.

Artsen in Australië lopen het risico het recht te verliezen om hun vak uit te mogen oefenen voor het uitspreken van hun mening, bij zorgen over COVID-injecties

De afgelopen jaren keek de wereld met ongeloof toe hoe Australiërs werden geconfronteerd met intense lockdowns die werden opgelegd door overheidsfunctionarissen die probeerden een ongekend niveau van controle over hun burgers uit te oefenen. Velen vrezen nu dat deze flagrante machtsgreep ook in de geneeskunde is binnengedrongen.

Denk maar aan een gezamenlijke richtlijn die afgelopen maart is vrijgegeven door de Medical Board of Australia en de Australian Health Practitioner Regulatory Agency (AHPRA). In een “positieverklaring” gericht aan geregistreerde gezondheidswerkers en studenten, waarschuwden het bestuur en AHPRA artsen om de volksgezondheidsrichtlijnen van de overheid en andere informatie met betrekking tot COVID-19-injecties niet in twijfel te trekken – “ze effectief de mond snoeren”, zegt de Australian Medical Professionals Society ( AMPS) in een reactieartikel gepubliceerd door Spectator Australia.

Inderdaad, zegt AMPS, veel gezondheidswerkers in Australië zijn al gedisciplineerd of geschorst voor het in twijfel trekken of betwisten van berichten over de volksgezondheid – “zelfs als ze dachten dat ze wetenschappelijk bewijs hadden om hun professionele mening te ondersteunen.”

Bij de bespreking van deze gezamenlijke richtlijn voegt de AMPS – beschreven als een nieuw gevormd alternatief voor de Australian Medical Association die “opkomt voor medische transparantie, om onze patiënten te beschermen en te zorgen voor een open wetenschappelijk debat” – eraan toe dat “nooit eerder hebben overheidsinstanties naleving geëist van de nationale wetgeving die volgens ons in strijd is met onze codes en eden om ‘eerst, geen kwaad te doen’ en ‘ik zal mijn medische kennis niet gebruiken om mensenrechten en burgerlijke vrijheden te schenden, zelfs niet onder bedreiging’.”

Dus, wat zegt de richtlijn precies?

De APHRA schrijft: “Elke promotie van antivaccinatieverklaringen of gezondheidsadviezen die in tegenspraak zijn met het beste beschikbare wetenschappelijke bewijs of die de nationale immunisatiecampagne actief willen ondermijnen (inclusief via sociale media) wordt niet ondersteund door nationale raden en kan in strijd zijn met de gedragscodes en onderworpen aan onderzoek en mogelijke regelgevende maatregelen.”

De richtlijn bevat aanvullende waarschuwingen voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, zoals ervoor zorgen dat artsen zich houden aan de richtlijnen van de overheid voor het gebruik van sociale media en dat ze “hun patiënt of cliënt niet ontmoedigen om zich te laten vaccineren”, zelfs als de artsen er zelf voor kiezen om niet te worden geïnjecteerd vanwege gewetensbezwaren.

APHRA waarschuwt verder dat iedereen die “valse, misleidende of bedrieglijke” informatie over COVID-19 deelt, “inclusief antivaccinatiemateriaal”, kan worden vervolgd.

Artsen vragen: wat ‘telt’ eigenlijk precies als ‘anti-vax’-materiaal en ‘verkeerde informatie’?

Deze pogingen van de overheid om medische professionals te onderdrukken zijn niet ongehoord, zelfs niet in de Verenigde Staten.

In februari 2022 introduceerde de Californische democratische raadsman Evan Low bijvoorbeeld de “Assembly Bill 2098” die artsen zou straffen voor “onprofessioneel gedrag” als ze zouden verspreiden wat de California Medical Board als “verkeerde informatie” over COVID-19 beschouwt – inclusief “verkeerde informatie” over vaccinaties en vroege behandeling met off-label medicijnen. (Op het moment van schrijven heeft CA AB 2098 de Senaat gepasseerd en zit nu in de volledige vergadering.)

U zult natuurlijk merken dat termen als “anti-vaccinatie materiaal” en “verkeerde informatie” eigenlijk vrij vaag zijn – en in de loop van de tijd kunnen veranderen naarmate er meer bewijs wordt verzameld over veiligheids- en werkzaamheidsproblemen met betrekking tot deze geneesmiddelen.

Denk er eens over na: een verhoogd risico op myocarditis bij jonge gevaccineerde-mannen werd ooit als verkeerde informatie beschouwd. Door de prik veroorzaakte menstruatieveranderingen werden ooit als verkeerde informatie beschouwd. Erop wijzen dat de COVID-shots de overdracht van SARS-CoV-2 niet effectief stoppen, werd ooit als misleidend beschouwd. Al deze punten zijn sindsdien waar gebleken … maar niet nadat ze eerst werden afgeschilderd als een “duidelijk en aanwezig gevaar” voor de volksgezondheid en veiligheid.

Verwachten deze regeringsfunctionarissen echt dat artsen zich veilig voelen om de geneeskunde naar hun beste vermogen te beoefenen, wetende dat als ze legitieme zorgen uiten over COVID-19-injecties – zelfs als die zorgen gebaseerd zijn op nieuw wetenschappelijk bewijs – ze disciplinaire maatregelen kunnen nemen?

In hun Spectator Australia-artikel vat de Australian Medical Professionals Society het goed samen: “De druk op medische professionals om hun ware mening te verbergen moet worden ingetrokken en artsen moeten openlijk over alle Covid-maatregelen kunnen debatteren en over alle instrumenten kunnen beschikken om patiënten behandelen.”

Bronnen: