De uitvinder van het rubellavaccin geeft toe dat tientallen baby’s strategisch werden geaborteerd om een geschikte cellijn voor vaccins op te zetten

Luister naar dit artikel

Een van de meest weerzinwekkende, verdorven aspecten van vaccinatie is dat veel vaccins zijn ontwikkeld met behulp van strategisch geoogste organen van geaborteerde baby’s. De oorspronkelijke wetenschapper, die hielp bij de ontwikkeling van de eerste menselijke diploïde cellijn voor vaccinontwikkeling, geeft toe dat tientallen baby’s strategisch werden geaborteerd om een geschikte cellijn te vinden voor virusreplicatie. Het vermenigvuldigen van virussen in celculturen is fundamenteel voor de vaccinatiewetenschap, omdat de virussen moeten worden verzwakt voordat ze worden gekweekt en via een naald in het lichaam van de persoon worden gebracht.

De uitvinder van het rodehondvaccin leidde het gebruik van geaborteerde foetale cellen in vaccins

Dr. Stanley Plotkin wordt gezien als de uitvinder van het rubellavaccin in de jaren zestig. Destijds waren de meeste van zijn collega’s het niet eens met de onethische praktijk om geaborteerde foetussen te gebruiken om verzwakte, levende virusvaccins uit te testen en te vervaardigen. In die tijd was Albert Sabin, ontwikkelaar van orale poliovaccins, een van de meest vooraanstaande stemmen. Maar hoe moreel verantwoord de argumenten van Sabin ook waren, hij kon niet bewijzen dat de foetale cellijnen onveilig waren om te gebruiken. De bewijslast werd opgezadeld op degenen die deze mening waren toegedaan; daarom werd de onethische praktijk van het oogsten van geaborteerde foetale organen uiteindelijk aanvaard als veilig voor gebruik bij de ontwikkeling van vaccins. De regelgevende instanties gingen uiteindelijk akkoord met de onethische praktijk en lieten vaccinontwikkelaars profiteren van orgaanoogstoperaties.

In de jaren zestig werden vrouwen gedwongen hun baby’s te aborteren uit angst voor rubella tijdens de zwangerschap. In plaats van een gezonde prenatale ontwikkeling aan te moedigen en de natuurlijke immuunfunctie van zwangere vrouwen te versterken, maakte het medische establishment vrouwen bang om hun baby’s te aborteren als ze het door abortus besmette rubellavaccin niet kregen.

Tegenwoordig wordt het officiële verhaal over foetale cellen in vaccins verfraaid om het opofferen van menselijk leven gerechtvaardigd te laten lijken. De vooringenomen feitencheckers van Facebook en de beste resultaten van Google-zoekmachines staan het gebruik van afgebroken foetale cellijnen in vaccins toe. Het officiële verhaal concludeert dat slechts twee baby’s zijn geaborteerd om de WI-38 WI-26- en WI-44-cellijnen te ontwikkelen. Dit kan niet verder van de waarheid zijn. Hoewel deze cellijnen al tientallen jaren worden gebruikt om virussen te repliceren voor de ontwikkeling van vaccins, vereiste hun oorspronkelijke ontwikkeling de dood van tientallen baby’s.

Tientallen baby’s werden opgeofferd en hun organen werden strategisch geoogst om de huidige vaccins te maken

Op 11 januari 2018 legde Dr. Stanley Plotkin een verklaring af en gaf toe dat zesenzeventig baby’s werden geaborteerd om de WI-38-cellijn tot stand te brengen. Dr. Plotkin legde zijn verklaring af in het bijzijn van een advocaat die de rechten verdedigde van een moeder die weigerde haar kind te vaccineren vanwege bezorgdheid over de ingrediënten in de vaccins.
Deze dode baby’s waren niet het product van miskramen of medische noodgevallen. Plotkin bekende dat de baby’s strategisch waren geselecteerd voor beëindiging na de derde maand van de zwangerschap. Om levensvatbare organen te verkrijgen, hebben vaccinonderzoekers strategisch de hypofyse, longen, huid, nieren, milt, harten en tongen van de baby’s geoogst. Tientallen foetale organen werden geoogst en gebruikt om de beste cellijnen voor virusreplicatie te bestuderen. Uiteindelijk werd dit macabere onderzoek gebruikt om de WI-38-cellijn vast te stellen, ontwikkeld aan het Wistar Institute in Philadelphia, PA. De cellijn is afgeleid van de afgesneden lichaamsdelen van een geaborteerde baby uit een specifiek gezin dat geen familiale ziekten had in de geschiedenis van een van de ouders en geen voorgeschiedenis van kanker specifiek in de families.

Deze cellijn is decennialang bewaard gebleven en wordt voortdurend door celdeling gevoerd om meer substraat te creëren voor voortdurende vaccinontwikkeling. Tegenwoordig wordt de WI-38-cellijn gebruikt bij de ontwikkeling van vaccins tegen varicella (waterpokken) rubella (in het BMR-vaccin), hepatitis A, gordelroos (Zoster) -vaccins en rabiësvaccins.

Dr. Plotkin’s gebruik van WI-38 heeft de ontwikkeling van andere foetale cellijnen “geïnspireerd”, waarvoor ook meerdere dode baby’s nodig zijn om te begrijpen welke foetale organen het beste virale replicatie bewerkstelligen. Britse onderzoekers ontwikkelden de MCR-5-cellijn in 1966 en vestigden zich uiteindelijk op gezond longweefsel van een 4 maanden oude foetus. Deze afgebroken foetale cellen worden gebruikt om de huidige difterie-, tetanus-, pertussis- (DTP) -vaccins, hepatitis A- en B-vaccins, polio- en adenovirusvaccins te maken. In 1985 ontwikkelden Amerikaanse onderzoekers cellijn PER C6, die werd genomen uit het netvlies van een zorgvuldig geselecteerde, geaborteerde baby. Het werd gebruikt bij de ontwikkeling van vaccins tegen ebola en hiv.

Bronnen: LifeSiteNews.com, ScienceDirect.com, HillemanFilm.com, Rumble.com, OhioLife.org