Gilles de La Tourette en de homeopathische aanpak

Luister naar dit artikel

Kevin wordt deze zomer 10 jaar oud. Hij heeft veel pijn in zijn nek. Dat komt omdat hij zijn hoofd steeds met een felle beweging achterover gooit. Hij is daarvoor met zijn moeder naar de neuroloog geweest. Die zegt dat er “veel kenmerken van Tourette” aanwezig zijn.

Gille de la Tourette is een zogenaamde ticstoornis. Als iemand dat heeft, maakt hij of zij ongecontroleerde bewegingen of geluiden. Bijvoorbeeld klakken met de tong of knijpen met de ogen, schrapen van de keel of het steeds herhalen van woorden of zinnen. Kevin gooit dus steeds zijn hoofd met een felle beweging naar achteren. Dat doet hij sinds 4 maanden. Daarvoor had hij andere tics, het begon 2 jaar geleden. Sinds 1 jaar heeft Kevin ook dwanggedachten. Dan moet hij bijvoorbeeld zijn sleutel in de put gooien. Of hij hoort stemmen in zijn hoofd. Zijn broer heeft ook Tourette.

Vaak zijn tics uitlatingen van spanningen die niet op andere wijze geuit kunnen worden. Ik vraag aan zijn moeder of er in Kevin’s leven sprake is geweest van stress . Zijn ouders zijn 4 jaar geleden gescheiden. Er was al veel spanning in huis voor de scheiding. Het contact met de vader was niet makkelijk. Hij was agressief en de kinderen hebben dingen gezien die ze beter niet hadden kunnen zien. Kevin is bij een kinderpsycholoog geweest, maar dat had niet geholpen. In de loop van de tijd kwamen er steeds meer tics bij. Ook bij fysiotherapeut, waar zijn nek gemasseerd werd, verbeterden de klachten niet echt.

Kevin is een leuk joch, hij geeft keurig antwoord op mijn vragen, maar ik zie dat hij zich enorm moet inhouden. Ik vraag aanvankelijk over zijn gevoel en herinneringen over de moeilijke periode, maar ik zie, dat hij dat lastig vindt en ik vraag niet meer verder, omdat de spanning oploopt. Hij probeert zijn moeder te ontzien en ik zie hem steeds zijn hoofd in zijn nek gooien. Kevin vindt het heerlijk als zijn moeder of ik op zijn hoofd of in zijn nek kriebelen. Ik voel in de nek een enorme spierspanning. Hij is beweeglijk en zoekt steeds naar afleiding. Ik vraag of hij een tekening wil maken, zodat hij wat te doen heeft. Blij neemt hij het aanbod aan en tekent op mijn verzoek het huis van zijn moeder en van zijn vader. Ook daar kun je informatie halen over hoe hij zijn wereld ziet.

De homeopathische aanpak

Ik geef hem homeopathische medicijnen mee, die de spanning in zijn lijf verminderen. Deze worden voorgeschreven op de oorzaak van de ziekte. Er is een aanleg in de familie voor de ontwikkeling van tics en er is een psychisch trauma opgelopen in de periode van spanningen tussen de ouders. Op deze causa worden middelen ingezet. Een aantal maanden later zijn de tics er nog wel, maar minder. De behandeling wordt voortgezet. Weer 3 maanden later komt hij en zijn de nekklachten al wekenlang zo goed als weg. Ik zie hem tijdens het consult niet één keer met zijn hoofd gooien. Moeder vertelt dat hij af en toe nog wat kleine beweginkjes maakt. Vooral als hij wisselt van het ene ouderlijk huis naar het andere. Maar die gaan dan ook snel weer weg.
De homeopathische middelen neutraliseren de spanningen die er weliswaar in het verleden zijn geweest, maar nog lang hun sporen kunnen achter laten in het lichaam. Net als het water dat nog lang rimpelt, terwijl de steen die de rimpels veroorzaakte, allang is verdwenen.

Bron