De andere kant van orgaandonatie: “En toen begon de koehandel”

Luister naar dit artikel

Er moet betere voorlichting komen over orgaandonatie. En dan vooral aan donoren en nabestaanden. Die weten nu vaak niet precies wat de gevolgen zijn.
Wat veel mensen niet beseffen is dat orgaandonoren niet dood zijn, maar stervende. Orgaandonoren sterven vaak aan orgaandonatie. De maatschappelijke druk om donor te worden is te groot en de voorlichting te eenzijdig, aldus Ineke Koedam van Stichting Bezinning Orgaandonatie. Volgens haar zou orgaandonatie weleens diep in kunnen grijpen in het stervensproces.

“Term hersendood bedacht om transplantatie mogelijk te maken”

Bij iemand die hersendood is werkt gemiddeld 97 procent van alle lichaamsfuncties nog. En toch kun je dan 100 procent dood worden verklaard. Er zijn veel gevallen waarbij hersendoden weer ‘tot leven’ zijn gekomen. De Braziliaanse neuroloog Cicero Coimbra brengt patiënten die hersendood zijn verklaard door middel van een speciale behandeling weer bij bewustzijn. In landen als Japan, Roemenië en Pakistan wordt hersendood niet erkend.
De Britse hartspecialist David Evans weigerde nog langer harttransplantaties te doen. Andere specialisten volgden hem.
“Het fundamentele probleem is dat je geen organen kunt transplanteren van een echte dode. Vandaar ook de pogingen om ‘dood’ opnieuw te definiëren met ‘hersendood’ om transplantatie maar mogelijk te maken.” – cardioloog David W. Evans

“We werden bij het bed weggeduwd”

Tinne Kroone uit het Noord-Hollandse Berkhout verloor vier jaar geleden haar dochter Sophie. Ze heeft nu spijt dat ze de organen van haar dochter heeft laten transplanteren. Een buurvrouw had verteld hoe haar broer met een van pijn vertrokken gezicht in de kist had gelegen, nadat hij dienst had gedaan als orgaandonor.
Sophie (net 18) reed op 26 februari 2011 met haar scooter tegen een vrachtwagen. Ze werd 40 minuten lang op straat gereanimeerd. “En toen begon de koehandel,” zei Tinne. “Ze zijn wel 20 keer bij ons geweest om te onderhandelen over organen. In plaats dat wij de rust en de tijd kregen aan de naderende dood van Sophie te wennen, werden we telkens opnieuw overvraagd. Alsof we een misdaad begingen door het niet aan te bieden.”
Op de dag dat Sophie stierf stond er de hele tijd een busje van de Nederlandse Transplantatie Stichting voor de hoofdingang van het ziekenhuis. Die had daar helemaal niet mogen staan, bleek achteraf. Bovendien werd de familie bij het bed weggeduwd. Het personeel wilde Sophie startklaar hebben liggen voor de nieroperatie. “Wij kregen het idee dat mijn dochter werd gezien als een levende kweekvijver voor menselijke organen,” zei Tinne.
Bekijk ook onderstaand filmpje over Sophie:

Meer informatie: Nationaledonorweek.nl